Γεννήθηκε στον Άρι Μεσσηνίας το 1955. Πέρασε τα νεανικά της χρόνια στη Γερμανία, όπου οι γονείς της ήταν μετανάστες. Στην Ελλάδα γύρισαν το 1974, μετά τη μεταπολίτευση. Εργάζεται από 15 ετών - στην Ελλάδα από 19 ετών στην βιομηχανία ΣΙΣΣΕΡ – ΠΑΛΚΟ. Από τα πρώτα επαγγελματικά της χρόνια δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά, ενώ υπήρξε μέλος του ΚΚΕ από το 1975-1990 και του Συνασπισμού-ΣΥΡΙΖΑ έως το 2015. Συμμετείχε ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα, τα περισσότερα χρόνια ως πρόεδρος του σωματείου αλλά και ως αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιµατισµού Δέρματος Κλωστοϋφαντουργίας (ΟΕΚΙΔΕ).
Πρωτοστάτησε στις μεγάλες κινητοποιήσεις την περίοδο 2003 - 2008 και ηγήθηκε του αγώνα να μην μεταφερθεί το εργοστάσιο στην Βουλγαρία. Πάλεψε για την αποκατάσταση των 500 γυναικών, που ξαφνικά βρέθηκαν στον δρόμο και για τις συνεχείς διεκδικήσεις τους έως και 5 χρόνια, μετά το κλείσιμο του εργοστασίου. Στις εκλογές του 2004 βρέθηκε στην τιμητική 3η θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο.
Είναι παντρεμένη με τον Κώστα Νικολάου από το Λημέρι Ευρυτανίας, ιδρυτικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ έως το 2015, γνωστός από το συνδικαλιστικό & φιλειρηνικό κίνημα, αλλά και από την αρθρογραφία για εργασιακά – συνταξιοδοτικά, μέσα από το «Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων & Ανέργων» (ΚΕΠΕΑ/ΓΣΕΕ), στο οποίο εξακολουθεί να γράφει μέχρι και σήμερα. Έχουν δυο παιδιά, τον Δημήτρη και την Λητώ, και τα τελευταία χρόνια ζουν στην Ευρυτανία.
Συστρατεύεται με το «ΜΕΡΑ 25 - ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ» με εκείνους που το 2015 άφησαν πίσω τα προσωπικά οφέλη και όλα τα αξιώματα, καθώς και με τους χιλιάδες ενεργούς πολίτες που δεν ακολούθησαν τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ. Με την Ανυπότακτη Ριζοσπαστική Αριστερά (όλοι μαζί) για να ανατραπούν οι αντεργατικές- αντιλαϊκές πολιτικές (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ) να ξαναγεννηθεί η ελπίδα που ανακόπηκε το 2015, για πραγματική αλλαγή και προοδευτικές κυβερνήσεις, φιλικά προσκείμενες στον κόσμο της εργασίας και όλου του λαού.